Depremler oynuyor beynimde, Dýþarýda bir köpek sesine uyanýyor gözlerim. Uyuyamýyorum acýlarým hala taze... Ne etmiþ bu aciz insan kendine?
YARABBÝ!
Durmadan sýzlýyor... Ulu köpek ulu... At boþalt içindekini, Yapamadýðýmý yap.
Ne kadar sadýðým kendime? Ya sen; Sesi kulaðýmda çýnlayan gecenin karanlýðýnda, Cadde lamblarýndan farkedebildiðim güzel köpek! Sen ne kadar sadýksýn sahibine?
Ýtiraf edeyim mi? Ben hiç sadýk olamadým ruhuma; Hep kandýrdým, aldattým, Yalan söyledim ona!..
Yüzüm yok dayanmaya! Sonsuzluða sonla, Baþlangýca devamla sürdürdüðüm... Masumiyet mahremiyetin eseridir. Uyu köpek uyu!..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Liyaaa Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.