Odun yanar kalýr külleri, Kömür yanar kalýr külleri, Tablada kalýr sigara külleri, Ölen birinin geride kalanlarý gibi... Küller daðalýr eþitçe doðaya, Kimi yere, kimi göðe, kimi havaya...
Yýldýzlarda parlarlar usulca, Her biri eþittir farklý olsalar da; Kimi az kimi orta kimi çok parlar ya; Ýnsanlar gibi onlarda eþittir hayatta... Kimi hristiyan, kimi müslüman, kimi yahudi; Irk, din farketmez, eþittir kanun yolunda. Siyahmýþ beyazmýþ ne o ayrým gibi! Bütün insanlar bir þýktadýr, þu sýnav sorusunda. Çözüm doðru mu bilmem, bunu iþaretledim; Eþitlik dedi ve çözdü soruyu kalemim...
Biraz ruh aldým sonra, eþitçe insanlardan. Dövdüm iyice havanda, geriside ilhamdan...
Bende soluyorum bu havayý, Sende soluyorsun, oda soluyor. Adýný bilmediðim bir çocuk; Bu havada top oynuyor :)
Her insan yaþýyorsa þu dünya üzerinde, Yaþama hakkým var; Benim de, senin de. Öyleyse, eþitiz hepimiz,kardeþiz el ele... Sosyal Medyada Paylaşın:
Kübrayıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.