ey koca yürekli yüce dağ
sisli gözlerinle bakma öyle dik dik
çatma kaşlarını yuvaları bozulur kartalların
saçlarına ak düşse de üzülme
bilmez misin
baharların bile serttir bakışların gibi
üzülme
sür gözlerine kır çiçeklerini eteklerin şenlensin
üfür mis kokan kekiklerinin kokusunu
üfür ki değsin bulutların nefesine
yosunlaşmış sarp kayalıklarından
gönder dudak çatlatan soğuk sularını
kuruyan pınarlarımız nemlensin
göğsünde barındırdığın yüzlerce yaban yaşama sarıl
al kuytularına al ki üşümesinler
ey yalnızım diye sızlanan yüce dağ
sen önce keçilerine mukayet ol
aslında yalnız olan bu şehrin kalabalığındaki bizleriz...
28/11/2007
DM
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.