Tut Tutabilirsen

Dalgalar büküldü, sular eðildi,
Karanlýk denizden ay geldi geçti.
Belki de hayaldi, gerçek deðildi,
Dörtnala bir deli tay geldi geçti.

Baharý görmeden, bu kadar erken,
Nasýl çöktü hazan, bin yýl var derken?
Gözüm, kapaðýnda hile ararken.
Kaþýmýn üstünden fay geldi geçti.

Yokluðun nabzýna, varlýkta dokun,
Arasý bir nefes var ile “yok”un.
Gerinip attýðý bir kýrýk okun.
Arkasýndan kambur yay geldi geçti.

Yamasý hayaldi, yýrtýk türabýn,
Gölgesinde kaldý gerçek, serabýn.
Kuþa yol vermeyen þehri harabýn,
Tam orta yerinden ray geldi geçti.

Gördüm; önü güneþ, arkasý kardý,
Bir günde bir oldu, önüyle ardý.
Önce pýrýl pýrýl akan pýnardý.
Sonra boz bulanýk çay geldi geçti.

Her þey zamanýnda, zaman zamansýz.
Zaman; “an” yumaðý, “an”ýnda ansýz.
Zaman; kýzýl doðan, uçtu amansýz.
Söðüt gölgesinden hay geldi geçti.

Sardýðým çileydi, bitti yumaðým,
Aklýmýn dibini gördü dimaðým.
Dünyanýn zehrini tattý damaðým.
Dil dudak arasý vay geldi geçti.

Kendimi bulmaktý bir tek muradým,
Kendimden ýrakta beni aradým,
Boþluða takýldý attýðým adým,
Saðýmdan solumdan say geldi geçti.

Fani soyadýmmýþ, beþer öz adým.
Gölge gibi adým adým uzadým,
En uzun gölgeyi saydým yüz adým,
Ruhuma bir gölge pay geldi geçti,
Ömür adým adým zay geldi geçti.

Sosyal Medyada Paylaşın: