K albim çocuk, ellerim pamuk, yanaklarým elma A ðzýmda deliþmen þarkýlar var R ica etsem yaðar mýsýn akþama kadar?
Ahh kar! Mutluluk böyle iþte, ansýzýn kapýný çalar Yaðar üstüne üstüne; derdi yaðmalar Gelinlik giydirir umuda, sarar o beyaz elleriyle Okþar tüm iyiniyetleri Ve fýsýldar: O kadar da zor deðil yaþamak Gülmek için binlerce neden var Sevmek için milyonlarca…
Ahh kar! Abartmýþ gibi olacaðým ama Daðlarýn heybeti yoktur sensiz Hiçbir çocuðun resim defterinde Sen þehrime gelince anlam kazanýr çatýlar, damlar Elbet çamlar… Balkon kapýmýz hiç kapanmaz bu akþam Perdelerimiz hiç çekilmez Sesin kulaðýmýza ninni olur Örtün geceye duvak Uyuruz huzurla kollarýnda Daha çok sevilen öpücük kondurana dek alnýmýza Rüyalarýmýz apak.
Sosyal Medyada Paylaşın:
deniz-ce Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.