Soðuktu elleri gece kadar, Gün doðumuna karamsarlýkla bakardý hep, Gecenin sabahla buluþtuðu noktada, Baþlarken kavga, Ne baba bonkörlüðünde, Ne anne þefkatindeydi hayat. Ana ocaðýndan çýkýnca bitiyordu saltanat.
Çalýþmak þarttý elbet, Lakin geride býrakýlan yavrular… Onlarý bu büyük sýnava tabi tutmaya, Hakký var mýydý hayatýn? Neden yetmez oldu maaþý babanýn?
Ne yýkýlan yuvalara merhamet etti, Ne de yavrularýn ana hasretine. Çalýþ bakalým dediler, Gelene kadar elli sekizine.
Ne eþliðini bildi, ne kadýnlýðýný O hep görevini iþyerinde yaptý. Ýþçiydi, iþçi kaldý. Hep ödün verdi kendinden, Evde bebekleriyle vuslat, Ýþte bebeklerine özlem.
Ah baba parasý dedi, Tatlýydý da ne vardý çekip gitmeseydi. Ne anneliðini hissedebildi, Ne eline geçen aylýðýn saadetini,
Aðlamak istese sebep bulamazdý. Çalýþmak bana göre deðil dese, Kimse anlamazdý. Ne tembelliði kalýrdý söylenmedik, Ne de hazýra konan vurdumduymazlýðý, Ne bilirlerdi Yavrularýn arkadan nasýl baktýðýný.
Bugünde benim için gitme anne Gitme… Çalýþmalýydý elbet Hayat buydu, Ýþine gelirse… Sosyal Medyada Paylaşın:
Mutedildalgalı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.