Huzuru gizlemiþtim bakýþlarýna
Sevdamý kilitlemiþtim yüreðine
Hayallerimi aþ etmiþtim ömrüne
Çiçek bahçesine dönsün istedim
Bana adadýðýný sandýðým hayatýn
Sonsuz bildiðim yolun çýkmazýndayým þimdi
Saðým karanlýk solum karanlýk
Önümde asfaltý çatlamýþ bir yol
Son depremden derin yarýklarý
Ýnatla yürümeye çalýþtýðým
Camda kör bir kýz güvercinleri besliyor
Kapýda saðýr bir çocuk aþk namesi okuyor
Elinde solmuþ papatyalarla çiçekçi kadýn karþýmda
Bana bakýyor acýyarak bunlar sensin der gibi
Bir bülbül lal kesmiþ kuru gül dalýnda
Bir delikanlý elinde gazeteler baðýrýyor
Yazýyor yazýyor aþk kýþ indirimine girmiþ
Bilmiyor ki aþk çoktan pazara düþmüþ
Bir eskici geçiyor önümden sessizce
Arabasýnda yüreðim can çekiþiyor
Bir zamanlar sevdan ile dolup taþarken
Kendi ellerinle söküp alýp gittiðin
Ýyi bakacaðýna söz verdiðin
Seninle dolu yüreðim can çekiþiyor
Sen ise yýllarý hiçe sayarak izliyorsun
Senin için solan bir papatyanýn ne deðeri var
Elinde bir gün seni kanatacak güller varken
Hiç boþuna ümitlenme bundan sonra
Baþkalarýnýn açtýðý yarayý ben de sarmam
Çünkü ben senli anýlarýmý susuz bir çölde yaktým ….