Ben düþünmenin yasak olmadýðý bir dünya diledim, Üzüntüler, acýlar düþlemedim hiç... Bir avuç mutluluk dilerken Tanrý’dan Bir avuç daha hüzün verdi elime... Öyküler yazmak istedim küçük defterlerime Kalemim dokunamadý kaðýda... Uzun bir nokta koyup devam edemedim yoluma...
O yol ki; beklerdi beni hep bir köþede Usul usul fýsýldardý sessizce Küþmüþüm nedensizce ona Susmuþum günlerce kenarýnda Geçen arabalarýn tozlu topraðýnda Dalmýþým uzanan ufuklarýna Býrakmýþým yaðmur ýslatsýn ikimizi Güneþ kavursun bedenlerimizi Kendimi býrakmýþken zamanýn kollarýna Bilirim bekler Zaman’dan dönmemi Yol’um Ayak izlerimin olduðu yine ayný köþede...
Benim köþelerim vardý hayatta Herkesten gizli saklý aðladýðým... Kuytularýmsa kendimden bile gizlendiðim... Gölgesinden korktuðum yalnýzlýðýmda Demir attýðým limanlar vardý; Martýlara yemlerin atýldýðý Huzurlu kartpostallara fon olan limanlar... Buzullar vardý içimde bir türlü eritemediðim Rüzgarlarsa yollarý kaybolmuþ... Çiçekler vardý yalnýzca baharda açan Ya da soldurduklarým vardý umutsuzluktan... Ama yine de bir parça umudum vardý onlarý yaþatmaya Kaybettiðim noktada umudumu, baþlardý yenilgiler Bozulurdu saatler, ilerlemez olurlardý... Kapýdayken hüzün Ayak seslerini duymak çok zordu mutluluðun O yavaþ yavaþ gelirken yanýna Farkýna varmazdýn yaný baþýnda olduðunun Kararmýþ havanýn körlüðünde Göremezsin de silüetini Sonra bir gün karanlýk uçurumun kenarýnda Ta ta... Paulo’nun Iþýn Kýlýcý elimde Ben olmuþum kusursuz kuzey ýþýklarýný kýskandýran; Karanlýkla Savaþan Iþýðýn Savaþçýsý...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Didem Deştioğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.