söz kesen köprü tutan baþlar engebenin ilk çakýlýdýr özü susanýn göðsüne gürzler vursa ya ne diye kendi içinde öyle sakalsýz öyle dirliksiz çakýlýdýr hani; dedeleri aðýrlayan korku? nerde; Hakk’ý parlayan göz sahipleri? Kan ayaðý yangýn yeri köz sahipleri?
Damar damar kuruyan nehir bu zamandýr ne biten nimet ne abdest vakti umarsýzca yaylara uzanan suskunluktan kaný kesilen imdadý duymamaktan saðýr gülmekten ciðerleri aðrýyan delik delik aðrýlar kadar aðýr boþluk sahipleri
çiçekler bakmayana ne göstersin yinede böcekler bilecekler! en büyük umuttur ölüm aðlarken ölen gördünüz mü?
iki þey þiddetlicedir bileðidir iki þey
aþk kaldýrýr yoldan ya da yürütür yolu hýzla aðýrlýk kazanýr kàlb bu doðru söz dinletir bir yüreðe erdirilmek de var ansýzýn uçan kuþlar görmek gibi
bilmeli ki yanmak güzele deðdirilmektir
yuvarlanmadadýr döngü hangi yanýndasýnýz bu durduðunda farketmez
mekàn deðiþmesi iradenin büyük uçurumda kanatlanabilmektir
gül açar zulmet infilak eder rayihalar altýnda gece aydýnlýða gizlenir gül açarsa ten ateþten temizlenir gözlerde duman duman yakarýþ
uzaða raylar gider uzaða gemi bacalarý kanatlar rahvan atlar
daha uzaða ise bir göz kapayýþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
darko Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.