VİCDANIMI SOĞUK ODALARDA GEZDİRİYORUM

pasif ve yitik duygular içindeyim
adamlýðým cevap bulamýyor yaptýklarýna

gönül mabedim den dumanlar yükseliyor
dertlerimle boðuþurken,

darbeler inmiþ ümitlerime
körleþmiþ bakýþlara sürüldü meþhur heveslerim,
týkandým içimde yaratýlmýþ bütün sevgilere karþý,

yorgunum karanfil kokulu bahçelerden uzak
yetim düþmüþ çöl aðaçlarý gibi
yalanla boðuþmaktan.

aðýtlar yakýyor ruhum durmadan
týpký güne hasret kömür iþçileri gibi

kadersizliðine öfkelenmiþ dilimle
þeytanýn iþçisi olmama ramak kalmýþ
kayýp giderken yokluðun avucuna

bir tükeniþin sermayesinde
vicdanýmý soðuk odalarda gezdiriyorum

ölenden farkým yok benim
bu derin sessizliðe gömülürken
sahipsiz kalmýþ kimliðim

gülümseyecek yüz nasýrlaþmýþ duygulardan
izini koparacak cesareti bulamýyor
aðlayan çocuk edasýna bürünürken,

satýlýk sabahlarýn geceye uzanýrken
beni acýya teslim ediþini
titreyen dudaklarýmdan versem
anlar mýsýnýz

hangi çare yüreðimin týnýsýný duymuþ
acýyarak,

hangi gerçek tesellisini doðurur yalnýzlýðýma
yok böyle bir hayat yok böyle bir müsamaha,

ben her kapýdan kovalanýrken
kuru bir cekete sarýlýp
hüzünlerimi ayýn doðuþuna býrakýr
ötesine geçemediðim hayata
günahlarýmý baðýþlatýrdým.

içim de çürüyüp gitmeyen
mavi yüklü gemi yolculuðu var oldukça
hüzün istediði kadar sarsýn

yaþamýn her saniyesinde
bir ben varým demekten,
asla yorulmayacaðým her þeye inat.



AÐLAYAN NÝSAN




Sosyal Medyada Paylaşın: