Sen susunca Havalanýyor yüreðimden bir martý uzaklara Çýðlýðýyla boyuyor alemi Grinin hükmünden seçiliyor siyah Hicranlý aðrýyla dönüyor gün geceye Gelir geçer bir aðýt dökülüyor Parmak uçlarýmdan hece hece
Sen susunca Bir çocuk hüznünde harlýyor ateþ Kýrýlýyor umudun ýþýðý soluyor elleri Seçilmiyor uzaklar maviler kayýp Denizin sessizliði daðlasa da Yitirsem de çizgimi ufukta Usuldan bir kýyamet Yüreðimin sol köþesinde
Sen susunca Dökülüyor yaprak yaprak düþler Ýçim kýyýlýyor bir þiirin son mýsrasýna, Öl diyor þair kapat ýþýklarý yan/an Savrul/yýkýl, hüznü sakla en koyusuna Aðlamýyorum, Sevdaya yükümlü bir es Sürüyorum gözlerime sen diye
Sen susunca Yas vuruyor satýrlara donuyor tebessüm Sureti mekansýz bir hayalle dönüyor baþým Sorsam aynalara söylesem suçum ne Herhangi bir zamanda ve dahi inançla Asýlsam ucundan gökkuþaðýnýn Hangi renk tutar beni? Düþerken esrikliðim kendime.
Her neyse Yine de Sen susma....
Berna Karaoðlu Sosyal Medyada Paylaşın:
_menekşe_ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.