sana bu şiiri gözlerimin antarktikasından yazıyorum_

sana bu þiiri gözlerimin antarktikasýndan yazýyorum_

sana bu þiiri imlâsýz bir ruhla yazýyorum
tanrýnýn yeryüzünde unuttuðu teferruatsýz bir dille
bir aborjinin gözyaþlarýndan yahudi kaldýrýmlara kadar
kâbuslarýma uzanan bir çocuðun bakýþlarýndan yazýyorum

antik bir daktilo tuþundan hatýrlýyorum sesini
sesin bir savaþ çaðrýsý melankolik
sesin dudaklarýndan býrakýlan bir atom bombasý ellerime
ya da yeni dünya düzeninde kaçacaðým karmaþa
geceyle lades tuþtan beynime
hâlâ aklýmdasýn demek için yazýyorum belki de
hayatta senin olduðun tarafýn bende kalmasý için

sana bu þiiri afrika üzerinden yazýyorum
köhne bir kabilenin ten rengindeki çocuðunu
bilinmeyen bir dille getirip býrakýyorum kollarýna
çekip gidiyorum ne yaparsan yap benimle deyip

omurgasýz bir geceyi tutuyorum belinden
gözlerinin antarktikasýndan
anlamsýz bir sýlalon geçiyor balerin
buz pateni giydirilmiþ yüzünü
üzerimde gezdirmem gibi defalarca
yarayý bal mumundan heykel yaptýk bedenimize
seyrediyoruz geçerken cenazemiz

sana bu þiiri zamansýz bir yerden yazýyorum
bu yüzden göz kapaklarýmý açýp kapatýrken
bir saliselik bir karartýyla hesaplýyorum uzun mevzili adýný
gözlerime siyah þerit çektim senden bir parça koparýp
kendimle körebe oynuyorum bu kör þehirde

ellerime mürekkep bulaþmadan
titrek bir çizgiydin aþkýn abecesinde
damarlarýmda mürekkep kokulu aþkýn
omzumda sallanan bordo kaþkolle yasa dýþý iliþkisiydin
rüzgarla darmadaðýn bir ülke oldu gözlerim
ellerim mürekkebe bulaþmadan
kuralsýz bir kaðýt kývrýmýydýn
ilkokulda bir çocuk dirseðine yaslanmýþ
atacýmda kalbimin þehvetli izlerine dokunan bir öðretmen
çantamda býraktýðým çýðlýklarýmý kemiriyor hâlâ balyaj kokusu
ve yüzümün eksik peyzajýný býraktýðým ay
oksijenin en anlamlý yerindeyken
cýva çekiyorum ciðerlerime
her zerresinde bulaþtýðýn
O yaptýðým sigara dumanýyla yazýyorum seni
tekrar tekrar yazýlan bir mektubun
tümcelerine baþlarken üsten atlan ve yanlardan
özenle býraktýðým boþluklarýnda kavrulan bir çocuk telaþýyla
atacaðým tarihi bilmeden parmaklarýma
nasýl baþlayacaðýmý sorarken yazýyorum

sana bu þiiri þirin bir kurdeleyle süslenmiþ hediye paketi
biçiminde göndereceðim
önce sevineceksin kayýplara karýþacak gözlerin
heyecanla dokunurken kurdeleye
aðlayacaksýn belki de
o an odana asit yaðmurlarý yaðacak
yataðýna uzanýrken yataðým olacaksýn sen
kývrýmlarýnda ýsýtacaðým organelsiz hücrelerimi
bir yerimde omzunun siyah beyaz bir fotoðrafý kalacak
çünkü bütün hücrelerimin tek organeli sensin
buna kýzacak birileri ama
sana bu þiiri bu dünyadan yazmýyorum

bir kadillak geçiyor gözlerin özenle dikenli yerlerimden
son hýzla alelacele bir kýrmýzýydýn
kolumu yandaki koltuða uzatýrken yazýyorum bu þiiri sana
o yüzden bu þiirin sonunu bekleme istersen
kendi cinayetimi kendim yapacaðým bu kez
kendi elerlimden þarampolüne yuvarlanacaðým
o yüzden bu þiirin sonunu hiç bekleme istersen

eðer bekleyeceksen
biliyorum ki taþ senden sabýrsýz
sana bu þiiri senin ellerinden tekrar sana
yazacaðým
blöf yapýyorum zannedeceksin
elimdeki dört as hepsi kupa!
rest çekeceðim zannedeceksin ki
bu þiiri bu dünyadan yazmýyorum sana

ama sana bu þiirin tetiðini çekerken
yazacaðým uzun mevzili adýnýn baþ harfleriyle
kapýdan içeri girerken
beni bu halde göreceksin ve
birbirimize bakakaldýðýmýz anda
bu þiir hâlâ bitmemiþ olacak!

sana
bu
þ
i
i
r
i
...

Utku KAYGUSUZ

Sosyal Medyada Paylaşın: