beşinci dereceden bir yanık iziydin_
beþinci dereceden bir yanýk iziydin_
parmak izlerini kokluyorum
vücudumun her yerinde býraktýðýn
odamda kesik bir bulut sarhoþ mavide
elimde bir kafatasý gibi gece artýk
dizlerine çöküp eðiliyorum
duvarlarda asýlý bir melek ölüsü býraktýn giderken
giderken bende bir ceset býraktýn
gözyaþlarýmý satacaðým birini arýyorum
akacaðým denizi kurutan tanrýya
geceye indirilen bir giyotinde dudaklarýn
çýrýlçýplak bir yokluðun arýný ellerimle kapatýyorum
bir ademle kendimi örttüm yalnýzlýða
parmak izlerini kokluyorum
piyanonun notalarýna sýralarmýþ gibi
giderken karanlýkta unuttun beni
ve þimdi karanlýða hapsediyorum havvayý
çok hýzlý bir sabah geçti yeryüzünden
anlayamadýðým bir gün gibi seviyorum çünkü
çünkü seni anlamsýzca seviyorum
anlamak istemeden bir ipin ucundaki korku gibi
uçuruma bakarken…
elimde bir kafatasý gibi gece artýk
yaramýn içinden görünen kemik omunda
kana kana içeceðim bir þarapsýn belki
gözlerimde damýttýðým alevli bir kokteyl!
Utku KAYGUSUZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.