Damardan tabutunda saklanma vakti bize ayrýlan sürenin sonuna gelmiþ bulunuyoruz kapatabilirsiniz mikrofonlarý, perdeleri muammanýn ölü çiçekler ile kaplý olduðu yüz lütfen aðzýnýzý siliniz, ýkýnmadan bir de kapýyý açabilir misiniz?
Ýnsanda tapulu arsalar gibi çitleriyle meþhur çitleri çýt çýt kýran kýþ ayazý oluverir kestaneleri oturacak son durak beton bir teneþir o da yoksa daha kötü, topraðý olmayan bir þehre gömülmek... kömür gözleri sahipleniyor aðlak suretleri ben arabalardan iniyorum, buhar oluyor artýk yüreðin aþk hali gözyüzüne daðýldýkça, hissizleþiyorum.
Dinleniyorum galiba, birileri en mahrem bakýþlarýyla akýl odasýnda tenler biçiliyor. zaman terbiyesiz bir çocuk kadar pandikle meþgul kulaðýna insanýn týkanan kulaklar almýyor gerekeni söylenmese bir de iyidi diyor.
Satýr arasýnda yaþanmýþlýk bir veremli bir kanserli vebalý güncesi göz içre kýrmýzýlýklar görmeyincede mutlu oluyor insan kendini ve konuþmasa da, duymasada kendi sesini!
Duvar arkasýnda biriken ana sütü kadar temiz ve doðal mikroplu abdestler aldýrýyor Mikail yaðmur sesine muhtaçlýktan çeþmelere koþuyorum akýyor sular; kireçsiz, pudrasýz...
Tabutunda turuncu avuç içleri kadar masum deðilim sela mý kendim okuyup kendim veriyorum ruhu teslim
Ey kýçý pasaklý, bol makyajlý yaþlý þehir! hangi caminin minaresine çýksam kazaya býrakýyorum artýk mabedsiz kalmýþ aþk vakitlerini.
Sosyal Medyada Paylaşın:
HakkınSesi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.