Bir ömürlük gurbette yaþar kimi þen-þakrak
Kimi çok yoðun halde her gün hüzne boðulur
Kimine pencereden gül güler yaprak yaprak
Kimi gecede kalýr düþünde kurtlar ulur
Kimi çalýþmaz, yatar; yine de hep kâr bulur
Bahta yalnýzlýk düþen yürürken aðýr, aksak
Zamanda durmaz, koþar; az bulur, çok yorulur
Ýþte o an denir ki; bu durumu taslakla
Önceden ölçümleyip resmetmiþ, sokmuþ akla
Bir kuvvet ki her þeye hâkim ve de mukimdir
Varlýk üstünde daim; hadi, deyin bu kimdir?
***
Ben yazmadým kipini inan ki yalnýzlýðýn
Girdim ya bir kapýdan çabuk buldum çýkýþý
Ben çizmedim resmini dünyada ýssýzlýðýn
Gözlerimde yansýdý yýldýrýmýn çakýþý
Azgýn bir boða mýydý taktý boynuzlarýna
Ve bizleri fýrlattý kuzeyin buzlarýna
Ben çözmedim donunu inan ki yalnýzlýðýn
Denir ki; sevda ölmez, tutundu mu bir cana
Derim ki; dayanmak zor içteki heyecana
Ýnceden betimlemiþ eþyayý kudretiyle
Güçlülerden en güçlü, bitmez maharetiyle...
***
-Duymaz mýsýn sesimi, feryadýmý ey felek?-
Kan hýzýmý artýrma, taþýyamaz damarlar
Ey nefsim sabret biraz, sükût et, bil ki seven
Gerçek aþký ararken acýlarý ýsmarlar
Ve gönüllü yaþayýp olur her dem mülevven
Dedim ya, ben koymadým güncelerimi tekil
Ben deðildim yollara kendince veren þekil
Beni hiç dinlemeden dövdü, aðlattý bir el
-Ve sormadan, ömrümü, ayýrdý evlek evlek
Denir ki; çeken bilir zorluðunu bu aþkýn
Candan cana geçerken ruhlar olur tam aþkýn
Ýnerek kuyusuna içse de hergün zemzem
Gönle ateþ düþenin yanmasý olur elzem
***
-Ve insan murat eder bitmemeyi çaðlarca
Destan olmak sonsuzca, destansý nidasýyla
Gezip coðrafyalarý dere, tepe, daðlarca
Ýnip bazen ovaya, bazen söz cinasýyla
Dillerden dökülürken tutulup dimaðlarca
Kulaklardan süzülüp dolmaktýr zihinlere
Þairce sözler ile dönüþüp vezinlere
Lakin o da bilinmez çoðunlukla saðlarca-
***
Ve þimdi toparlarsak doðar þöyle bir sonuç:
-Kolay mý sanýyorsun ben dahi tanýmazken
Ýçimde saklanan ben, bana merhem sunmazken
Fokurdar bir yanardað, kaç zaman durdu susta
Derece akýp gider yüreðim bu hususta-
Ey! Sesimi duymayan! Hadi, kanatlan da uç...