Durgun bir akþam; yorgun bir gölge.
senelerin yükü omuzlarýmda.
aðýr adýmlarým, sürükleniyor ufuklara.
ne kýþým yazýma uyuyor; ne yazým kýþýma.
yýllanmýþ þaraplar gibi;
yalnýz bakýyor gözlerim.
yalnýz gülüyor,
yalnýz aðlýyor.
Aslýnda senden uzakta yalnýzlýðýmla bir baþýma yürürken bu koca þehirde,
adýmlarým sana koþuyorda, sen bilmiyorsun.
yine yaðmurlar yaðýyor bu þehre,
yalnýz üþüyorum,
yalnýz yürüyorum.
bilmediðin tek þey var gül yüzlü yar,
seni hala yüreðimde bir emanet gibii taþýyorum
seni sevmemiþe dönmek ne mümkün!
ve ne mümkün sana kavuþmak birgün!
sussam ’yokluðun’ kan tükürür beynime,
konuþsam ’hiç olmamýþlýðýn’
hiç olmayacak olman nasýl bir zordur nasýl bir yüktür yüreðime,
Sen, koca bir enkaza beni birbaþýma býrakýrken,
ben senden uzaklarda, o sevdanla yanýp tutuþurken,
sustum,
konuþsam "çýðlýk"týr sözlerim.
sustum.
sustum þimdi.
bir yudum duru masaldý istediðim.
oysa þimdi;
yaz yerini bahara býraktý, bahar yerini sonbahara.
diri bir sabahýn eylülündeyim þimdi.
soðuk..
sararmýþ yaprak misali; solgunluðun, sonsuzluðunda..
oysa sonsuzluðu seninle istemiþtim ben, senin son dilemiþtim,
þimdi o elimden çýkan þiirler bir hasar raporudur yar.
beynime vuran besmelesiz acýlara amin der oldum .
hadi beni en aþýk yanýmla unut.
sözlerimde son bulsun aþkýn.
tövbedir ismin dilimde.
bilesin.
sanki tek bir an bile; gün, ay, yýl, asýr benim gözümde.
gözlerimde öyle yýllanmýþsýn ki ey yar!
yýllanmýþ acýlarýmý döküyorum kaðýtlara,
kaç þiirde dar aðacý kurdumda,
öldüremedim seni kalemimin mürekkebinde,
her boþlukta ’sen’in yaþandýðý.
her þarkýda ’sen’ in iþlendiði,
bir masal senfonisiyim yýllardan beri.
derun derinliklerine sinmiþ ince bir sýzý,
ruhlara kor gibi inlediðin yanardaðýndayým;
ateþ misali..
yaþamak ne kadar kolay, yazamamak ne kadar zormuþ meðer.
yaþamadan, yaþanmadan anlamazlar bu masalý.
þunu unutma ki sevdiðim;
seni seven olmaz benden baþkasý.