Seviyor musun diyorlar. Bilmiyorum diyorum. Gerçekten bilmiyorum. Belki de ben sevmeyi bilmiyorum. Hatta eminim, ben sevmeyi bilmiyorum. Bilmiyorum diyorum çünkü ; kimi sevdiysem bana düþman oldu.
Sevmek ya onlarýn doðrusu, Ya da benim doðrum. Ama asla ortasý yok. Buluþamýyoruz bir türlü ortada bir yerde. Ya öyle ya böyle, orta yok. Orta asla yok.
Bazense sevdiðini söylüyorlar . Gerçekten sevdiklerini ama, Hatta inandýrmak için bir sürü þey yapýyorlar. Bizde inanýyoruz ; Her zaman olduðu gibi. Peki sonra neden yalan olduðunu anlýyoruz ki her þeyin ?..
Ya seviceksin bu hayatta, Ezileceksin hep. Ya da sevdiriceksin kendini, Mutlu olacaksýn. Bu þekildede en doðrusu ’sevdirmek’tir deðil mi ?
Peki soruyorum þimdi, Eðer hepimiz birilerine kendimizi sevdirmeye çalýþýrsak, Kim bizi sevecek ? O zaman her þey yalan olmaz mý ? Her þey bitmez mi ? Aþk bitmez mi ? Tükenmez mi ?