yürüyüþünden ötesini bilmem duruþundan berisini attýðýn adýmla soluklanýyorum aldýðýn solukla adým adým sana kendimden yakýným kendime senden uzak kendimi unuttum seni yaþýyorum konuþtuðun kadar susarak ... ve konuþarak öleceðim sustuðun her yerde...
sayýklardým konuþtuðumuz sözleri yaþasýn diye aramýzdaki tarih seni senden de kýskanýrdým ve avunmak için: kendimdeki sene sarýlarak yeni adlar bulurdum acýlarýma...
terli bir aralýk öðleninde sesin kalabalýk bir çarþýda kýsa kesti ayrýlýðý sen kavuþmaya kýyamazsýn biliyorum ondan böyle hep uzak gölgelerde baþtan savma bir hayattýn bense derli toplu bir daðýnýk bütün bir arayý sözcüklerle dolduran ayrýntý avcýsý... her ayrýntýn ayrý bir bütündü güzelliðin kadar bölündüm bitmedim...
kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın:
kagan_iscen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.