YAZIK ETTİK BİZE

Sevilmek güzel þeydir belki ama,
Sevmek ondan daha güzeldir.
Ne sevmeyi becerebildim,
Ne de sevilmeye layýk kalabildim.
Vahim bir girdabýn içinde boðuþurken,
Uzanan ellerine tutunmuþtum ümit diye.
Çekip çýkardýn beni uçurumun kýyýsýndan.
Ölüm korkusunun sindiði kireç yüzüm,
Yanaklarýnda can bulmuþtu.
Korku ile faltaþý gibi açýlmýþ gözlerimden,
Hayata yeniden tutunmanýn hazzý ile
Yaþlar dökülüyordu ayaklarýnýn altýna,
Minnet borcunu ödeyerek.
Öyle tutunmuþtum ki sana...
Kýrýlmandan korktuðum kadar
Korkmamýþtým ölümden.
Buydu hayat...
Buydu yaþamak....
Sebepliydi her þey,
Yazýlan þiirler,söylenen sözler...
Uçurumun kýyýsýna götüren sebebi sorguluyordu sözlerin,
Dilimin ucuna kaç kez geldi söylemek.
Titredi dudaklarým,
Dilim þiþti sýðmadý aðzýma anlatamadým.
Söylemek kolaydý belki ama ,
Ya bu kez uçurumun dibine sebep olursa sözlerim...
Dibi mekan edinmek,
Paramparça bir bedeni topraðýn altýna vermek neyse de,
Seni bulmuþken kaybetmenin korkusunu bilemezsin.
Ölüm nedir ki yitirmenin yanýnda,
Sana yalýn olmalýydým.
Yalansýz dosdoðru durmalýydým.
Belki yalanlar seni yanýmda tutacaktý ama,
Doðrularla kaybetmek en doðrusuydu.
Lakin yakýþmadý sana be,
Yakýþýk durmadý üzerinde býrakýp gitmek.
Senden önce yaþanan bir hatayý
Bahane gösterip gitmek sana hiç yakýþmadý.
Yüreðimde eskisi gibi kalacaksýn diyorsun,
Eskimiþ olmak bile aðýr geldi yüreðime.
Ben günahlarýmýn vebaliyle cebelleþirken,
Bedelini býrakýp gitmekle ödetmek
Sana hiç mi hiç yakýþmadý.....
Ben senin yüreðinde eskisi gibi olacaðým belki ama,
Sen ben de hep yep yeni olacaksýn...

Mehmet Zafer

Sosyal Medyada Paylaşın: