sis

öfkesi baldan tatlý yiðitler
eski köy yolundan karanlýða düþünce
ay yüzünü suya verir analarýnýn
su Ay’a Ay kainatýn sýrrýný saklar
bil ki karanlýða susanlar gider
sisle kaplanýr dað yarin eteklerinde
boþuna konuþursun ölüm var

umudu çalýnýnca insanýn
gökyüzü solgun gül çehresidir
yeryüzü çamur deryasý bas
uçacak deðiliz ya sürünürken
daðlarda düþ sahipsiz kuþ üzümü
gözlerini yer ayrýlýk her resmin
o gün unutmayý da unutursun

ikimiz bir tende solgun iki beniz
mermer lahitte yorgun bin asýr
suda nilüfer uykuda ak sakallý pir
kim bilir kaç damlayým gözünde
sýnýrsýz akýþ terminalde o son bakýþ
gidiþimle kýrkladým adýný a gelin
þehirler ölmez adamlar ölürmüþ

ustam ben iflah olmam bilesin
adýmý künye defterinden silmiþler
kýþ günü manda gönünden olsa gönül
düþününce düþmeyi dayanamaz üþür
puslu hava paslý demir yalnýzlýk
bozkýrda bir mermi gibi patlar bozlak
gelir bulur döþünüzden vurur
sis kaplar adýný önünü ardýný aþkýn







Sosyal Medyada Paylaşın: