Gökyüzünü bir avuca sığdırabilmek.

Kimse kimsenin her þeyi olamaz (!) mýþ.
Kimse sevemezmiþ her þeyden çok, kimseyi.
Kimsen oymuþsun, biri için deðiþemezmiþsin asla.
Sevemezmiþsin bir kez sevdiysen,
Yaþamýþsan ilklerini, býrakamazmýþsýn, kýyamazmýþsýn.

Onu arasanda herkeste bulamazmýþsýn asla.
Ve zamanýn büyüttüðü tek þey sen deðilmiþsin.
Keþkelerinde büyüyormuþ seninle beraber.
Acýlarýnda, ve kalbinde büyüyormuþ.
Kalbin büyüdükçe de daha çok seviyormuþsun ; zamanla.

Unutmaya çalýþtýkça daha çok hatýrlatýyormuþ zaman sana onu.
Zaman geçmiyormuþ zaten onsuzken,
Hep o varken bitermiþ zamanlar.
O yokken duruyormuþsun, durduruyormuþsun zamaný.

Güneþ hep sizin için doðuyorken, birden mahfolabiliyormuþ her þey.
Mesela bir zamanlar sizin için doðan güneþ,
Artýk baþkasý ve onun için doðuyormuþ.
Eskiden de farkýnda deðilmiþ ki zaten,
Güneþin sizin için doðduðunu.
Hiç farketmemiþ.

Tüm yaranýn ’o’ olduðunu farkedebiliyormuþsun zamanla.
Aslýnda en sevdiðinin, en büyük sorunun olduðunu farkedebiliyormuþsun.
Bunu kabullenmek can yakýcý oluyormuþ.
Ama kabulleniyormulþsun iþte.
Çünkü mecbur kalýyormuþsun, mecbur býrakýlýyormuþsun..

Ve gökyüzünü bi avuca sýðdýrabiliyormuþsun zamanla.
O bitmeyen her þeyi bitirebiliyormuþsun.
Zaman ya bu, alýþtýrýyormuþ.
Alýþtýrmak için zorluyormuþ seni.
Ama ille de,
Alýþtýrýyormuþ iþte.

Býrakmýyormuþ yakaný.
Öðretiyormuþ.
Gösteriyormuþ.
Canýný yakýyormuþ.


Sosyal Medyada Paylaşın: