Her an kopmaya meyilli Pamuk ipliðine baðlý sevdayý tutmaya çalýþmýþým yýllarca Boþunaymýþ tüm gücümle asýlýp çekmelerim Sonunda elimde kalan Boþlukta sallanan ipin ucu Birde nasýrlý avuç içlerim…
Çýban oldun yüreðimde Hiç baþ vermeyen Ýrinleriyle sonsuzluða büyüyen Ateþte kýzdýrdýðým toplu iðneyle deþmeye çalýþtýkça Daðlarýn zirvesine ulaþmak ne mümkün…
Alýþtým; Zamanla bütünleþtim galiba Yoklamaya bile fýrsat vermiyorsun Zonklayarak, Yerinin gönlümün baþköþesi olduðunu hatýrlatýyorsun…
Alýþtým; Artýk caným ilk günlerdeki gibi acýmýyor Çaðlayan göz pýnarlarým kurudu En büyük ateþleri yaksan da kavrulmuyorum Okyanusun derinliklerinde Yarým nefeslenmelerimle yaþayabiliyorum…
Kin duymuyorum Nefret; O nedir hiç bilmiyorum Ah’larým yok sana dair Kýrgýnlýklarým var sadece baþ kaldýran Suçlu ise aramýyorum Varsa ortada bir suç Ýnanýyorum ki ikimizde suçluyuz…
Bir avuç benim için Bir avuçta senin için Höllük kavurup kundaklýyorum Derin bir uykuya yatýrýyorum Ninniler söyleyerek miadý dolan sevdamýzý…