Arka sokaklarýn karanlýk köþelerinde
Uzayan gölgelerin firari yalnýzlýðýnda
Namlu ucu kýzýllýðýnda bakýþlarýmýn
Mermi gibi delen hýçkýrýklarýyla
Adýný haykýrdým avaz avaz...
Yaz zemherisi sýtmalarda kavruldum
Çöl ateþi gecelerde üþürken
Gül kurusu ölümlerin ortasýnda
Kimsesizliðimle yapayalnýz
Çýðlýk çýðlýða seni çaðýrdým
Yoktun...
Bir cami avlusunda bulmuþlar sanki
Pembe kundaðýma yazýlmýþ alýn yazýmýn
Kara kalem þiirini okurken
Sensizliðe biçmiþler ömrümün bedelini
Yüreðim üþüdükçe
Sýmsýký
Yalnýzlýðýma sarýldým...
Sensizliðin ortasýna savrulurken
Kabus ötesi düþlerde kayboldum
Karabasanlar çökmüþ göðsümün çeperinde
Kesik hýrýltýlar arasýnda tanýþtým
Ecelin en acýmasýzýyla
Kan-ter içinde uzatýrken ellerimi
Yoktun...
Oysa öylesine büyüyordu ki hasretin
Bozkýr delisi çayýrlarda
Dört nala koþan taylar misali
Sana koþuyor
Seni arýyordu gözyaþlarým
Taþkýn yemiþ toprak acýsýyla
Yoktun...
Yýrtýlan bir mektubun ucu yanýk sayfasýndan
Baþaþaðý düþerken kelimeler
Toplu intihar vardý hece kesiminde
Harfler bitkin
Harfler küskün kalmýþtý
Bu nasýl hasret ki canýmý aldý
Ölümüne sevmiþtim seni oysa...
Anne!!!
Neden beni yapayalnýz
Bir baþýma býraktýn
Dön de bir bak yavruna
Çok korkuyorum...
Asimaral... 27.KASIM.2007