Seni anlatmak hiç kolay deðil Ötüken,
Kalbimde kaç tane tünel açtýn bilmiyorum,
Mor kayalar sýrtýmý eðdi, gözlerimde reyhanî yaþlar,
Marifet vadilerinde uçan kanatsýz bir kuþum,
Körlüðüm senin gül kokunla çoðaldý,
Ben Yakubi gözyaþlarýmla on iki oðlumu da kaybettim…
Tanrýnýn siyahî kuþlarý üzmeyin beni,
Hocam Þehmar bana çok nasihatte bulundu,
Ben Merv Sarayý’na gölgemi astým, güneþ tenimi yaktý.
Küllerinden dirilen bir kuþ tanýyanýnýz var mý?
Üçgen parmaklarýma hüzün aktý, nefessiz kaldým Tanrý daðlarýnda.
Uçuþan bir toz bulutusun sen, kalbime mil çektin,
Ölüme karþý koyan Lokman Hekim mi dersiniz?
Kulluðumdan utanýyorum çünkü aklým beni yanýlttý çoðu kez,
Keþkelerden ateþ kuleleri yaptým, Yokluk ormanlarýnda koþan baþýmdý.
Þimdi yaðmura gebe bulutlarýn kucaðýndayým,
Düþmeme az kaldý…
Eylül akþamlarýnda tepemden bir kuþ geçti.
Siyahlýðýndan gölgemi göremez oldum,
Ey Tanrýnýn siyahî kuþu! Neden beni terk ettin?
Neden eyyübi kederler içine sadece beni ittin?
Anemonlarýn yaralý yumrularý beni aðlattý,
Yelkenlilerle Simurg avýna çýktým, soðuk dalgalar beni yuttu,
O halde Ötüken söyle bana; aþkýndan bir rüya mý gördüm dersin?
KEFaret
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.