Ey Aþk,
tek hecelik gücünle bir insana ne kadar hükmedebilirsin ki!
Beni aþaðýlamaya çabalamandaki cüretin nereden?
Neden kendini de aþaðýlamýyorsun?
Durma, gel!
Burada, sebep olduðun bir acý var;
çekilen ýzdýrabý gör ki,
belki utanýrsýn, aþaðýlanýrsýn kendi kendine.
Hiç kimse,
hiç bir þey için beni aþaðýlayamamýþtý.
Ýlk kez seninle aþaðýlanýyorum.
Beni layýk bulmadýðýn dünyana ben,
dünyamý baðýþladým.
Býrak da temiz kalsýn dünyalarýmýz;
kibirinle, cüretinle, çýk git.
Mademki sana layýk deðilmiþim,
elden ne gelir ki,
gidiþini sineme çekerim.
Sana gerçeði haykýrýyorum iþte,
Seni sevmiyorum ey aþk!
Seni hiç sevmiyorum!
Sen tek heceden ibaret bir laftan ibaretsin.
Tek hecelik gücünle bir insana ne kadar hükmedebilirsin ki!
Benimki boþ heveslerdi,
Kendimi bir þey sanmýþtým
Ben kendimi de sevmiyorum.
Kalbim hasarlý,
Aklýmda tek heceli bir laf…
Gözyaþlarým inatçý, beni alt ettiler iþte…
Aklýmdaki sen ile yüreðimdeki sen kavga halinde,
Galip malum,
Gözyaþlarý…
Her halukarda, aþk kazanýyor
Ve hükmetmeye devam ediyor yüreðime