Bilemezsin her sensizlikte
Kelimelerin dilimi nasýl kanattýðýný
Ýçimdeki yetim çocuðun yalnýzlýðýný
Gülkurusu akþamlara astýðým hayallerimi
Bilemezsin
…
Geceler sabah olmak bilmez
Rüzgârýn uðultusu yalarken duvarlarýmý
Sen ki, uzaktaki yakýným, yarým býrakaným
Yine sözcükleri öksüz bir þiir düþtü dilime
Hasretinin koynunda dilim kanadý
Düþtüðüm þiirin her satýrýnda, bir ah çarptý yüzüme
Ve bilesin
Ne vurgunlar yedim yokluðunun derin sularýnda
Ölümün kýyýsýnda, volta attým
Kayboldum sokaklarýn girdaplarýnda
Bir kez olsun görseydim gözlerimdeki seni
Aþkýn duasýna açýlýrdý ellerim
Ben yandým sen de yanma diye
Ve böylesine tutuþmazdý hasretinle yüreðim
…
Bilemezsin
Kaç geceyi sabaha emanet ettim
Yokluðunda üþüdüm
Yüreðim alev aldý ben sana yandým
Þimdilerde
Sensizliðin türküsü söyleniyor
Dilimin lal olduðu yoksul þehrimde
Vuslatý beklerken ayrýlýk düþtü aþkýmýzýn payýna
Ben sana mecburken
Hasretin ile yokluðun kaldý ellerimde
Açýldý hicrana yýllarýn kapýlarý
Buzdan bir yürekle
Büklüm büklüm, ettin yarýnlarýmý
Prangalara mahkum ettin umutlarýmý
Ne gece karanlýk ne de yorgun sonbahar,
BÝLEMEZSÝN
Hasretin yüreðine artýk kan damlar.
Rasim Yýlmaz