Kalleþçe,oyunla Yýkýlan Devlet Çin’in buyruðunda kaldý bir süre Bir yiðit yetiþti Türk’ün soyundan Gözü pekti, hem de Yaman mý yaman Bir gün olsun kimseye Demedi el aman
Kürþad derler ona Bir deli ýrmak Yakýþmaz diyordu Bir Türk’e durmak Arkadaþlarý, can yoldaþlarý Ben deyim kýrk kiþi Siz deyin kýrk bir Hürriyet aþkýyla kavruluyordu Hazýrlýk tamamdý Kürþat kükredi Çin imparatorunun sarayýn basýp Kaçýralým dedi Ýmparatoru
Beklenen gün geldi Çýktýlar yola Bastýlar sarayý verip el ele Yüzlerce askerle korunan saray Kan deryasýna döndü bir anda Takviye geldi Ýmparatora Yarýsý þehitti o yiðitlerin Canlý çýkmak zordu Çin sarayýndan Kalan arkadaþlarýyla Çýktý saraydan
Saray hara’sýndan Aldýlar atý Ata yurtlarýna doðru koþtular Gök mü delinmiþti Neydi bu yaðmur Ýþte önlerinde VEY nehri vardý Ne yazýk ki selden o da taþmýþtý Ne köprü kalmýþtý, ne de bir geçit Binlerce atlý vardý peþinde Atlar yorulmuþtu Çare tükendi
Durdular orada indiler attan Çevresi sarýldý Tüm yiðitlerin Kürþat savuruyor pala,kýlýcý Vurduðu darbeler hep can alýcý Ne kadar zaman geçti bilinmez Yorgundu Baþýný kaldýrdý Çevreye baktý Ayakta kalan bir yiðit yoktu Atalarý geldi bir an aklýna Geçmiþi yaþadý yeniden bir an
Oðuz Ata orda, gülümsüyordu Bu ne güzellikti, þaþmýþtý Kürþat Baba Çuluð Kaðan, koþ gel diyordu Dizleri üstüne düþmüþtü Kürþat
Can yoldaþlarýnýn hepsi de ölmüþ Ayakta savaþan bir kendi kalmýþ Her yaný bin yara, kan revan olmuþ Vuslat duvarýný aþmýþtý Kürþat
Lüzumsuz Kürþat’ta kalmadý derman Yine de düþmana demedi aman Aklýna Vatan’ý geldiði zaman VEY gibi coþmuþtu,taþmýþtý Kürþat
Bir nara atarak Daldý düþmana Bitmek bilmiyordu karþýda düþman Vey’e baktý Baþýný kaldýrýp bir an Yeniden topraða düþmüþtü Kürþat Ruhun teslim etti Gelmiþti vuslat
Kürþad’ým böyle olurken þehit O geçit vermeyen VEY nehri þahit
Silinmez tarihten Kürþat’ýn adý VEY’de kaldý Kürþat’ýmýn muradý
Sadýk Daðdeviren Aþýk Lüzumsuz Sosyal Medyada Paylaşın:
ASIKLUZUMSUZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.