Dur durak demeden Yol aldým ben. Çalýþtým çabaladým Hiç ödün vermeden. Öyle insanlara, Öyle yaþamlara tanýklýk ettim ki… Bazen de ezildim Hiç kimseyi üzmemek adýna. Çok yýprandým ben, Aklar çok erken düþtü saçlarýma. Ya þimdi, Her þeye boþ verdim, Ben benle barýþtým, Kimse umurumda deðil Tek bildiðim bu. Ne hayalim kaldý, Ne derdim… Yaþayýp gidiyorum kimsesiz Kalbim kalmýþ sahipsiz. Dile kolay, geçen koca bir ömür; Hep acý gördü bu gönül. Tek dileðim sevginin Sevgiye aç herkesi harmanlamasý, Mutsuzlarý doyurmasý. Ha bugün ha yarýn Hem uzak hem de yakýn, Umutlar hiç bitmez, Sevgisiz hayat geçmez.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülüm Çamlısoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.