UMUT KUŞU
UMUT KUÞU
Ey insanlara barýþ getiren umut kuþu,
Yem attýk sana avuç dolusu.
Ýnatçý çeliþkiler içindeyiz,
Tepkisiz insanlar korosu,
Çalýyor acýyý dilsiz.
Ne silah istiyoruz artýk nede savaþ!
Bulut bulut kaçýyoruz
Hüzünlü yaðmurlardan...
Kan dökülüyor yere yapýþkan.
Topraða tutunuruz aniden,
Terk ederken ruhlar bedenden.
Çehreyi uykuya gömeriz.
Geceye yürekli döneriz.
Karanlýðýmýzdaki suskun kuytuya,
Terimiz, nefesimiz, matemimiz,
Bal tadýndadýr zaferimiz...
Dudaklarýmýzda özlemin gülücüðü,
Hep çocuk kaldý.
Yorgun düþsek kaçmaktan,
Silahtan oyuncaklarý kýrsak.
Yeter insanlarýn çektiði ýzdýrabý,
Barýþtýr dindiren bunca azabý.
Gök dolusu kuþlar,
Görevleri barýþa uçmak
Kanatlarýný umutla çýrpýyorlar,
Uçmak deðil sadece niyetleri.
Gagalarýnda zeytin dalý, defne yapraðý,
Sabýr otu, sevgi tohumu...
Tükenmesin güçleri,
Özgürlüðe uçsunlar.
Vurulup alnýndan düþmesinler;
Daðlara, ormanlara, akan sulara,
Ýþleri rast gitsin!
Barýþ kuþlarý umut getirsinler...
Figen ANAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.