Terk edip gidince aþkýmýn mabudesi, Yýkýldý gönlümün tek ibadethanesi. Duyulmayacak kalbimin minaresinden ezan sesi, Baykuþlar tüneyecek, kalmayacak kimsesi.
Yalnýzlýða gömüldüm, hayalinle baþ baþayým. Yaradaným olmasa, ben nasýl kim için yaþayayým?
Harap oldu mabedim, sana nerede, söyle ne için tapayým? Ýstemem baþka hiç kimseyi; yalnýz senle BÝR kalayým. Sessizliðe bürünsün dünyadaki tüm varlýklar, Gönlümde sabýr taþý gibi çatlayan tek aþkýn var...
Figen ANAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
figenanar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.