//Sen daðlarken kýzýl þiþle gönlümden süzülen söz uçlarýný
Kelimelerim sökülüyor… güneþ susuyor… bir ben gülmüyordum…//
Kurþun-i bir renk; tan vaktinde aðartmaya baþladý karanlýðý
en güzel renkleri serdi çiçeklerin aðaçlarýn üzerine
kuþlar cývýldaþtý ceylanlar suya indi
narin kelebekler uçuþtu salýna salýna kýr çiçekleri arasýndan
meçhul ruhumun zindanýnda yankýlanan bir sesti
etrafýma ördüðüm kozayý yýrtan usul usul
çýrýlçýplak kalacaktým birazdan
kovulacaktým yalnýz ruhlar cehenneminden
kanatlanýp uçuyordu duygular cennet hayalleriyle
aðaçlar altýnda kitaplar arasýnda
yeþil ovalarda su kenarlarýnda…
ikindi serinliðinde yanýyordu
karanlýk dehlizlerimde sönmüþ meþaleler bir bir
o vardý her yerde ve her þeyde;
yaðmur esintisinde sevda türkülerinde hüzün þiirlerinde
gökkuþaðýnýn renklerinde
her sesleniþimde
her bakýþýmda…
Susturmalýydý kulaklarý saðýr eden fýsýltýlarý
ve kýr çiçeklerini.
Eteklerini çekiþtirerek topluyordu renkleri
kýzýllýk karalanýyor koyulaþýyordu ufukta.
Sözler göç ediyordu kaz sürüsü düzeninde
yorulan soðuk bakýþlardan soðuk duruþlardan...
Gölgeleri karanlýða gömmekteydi ýþýk
gölgeler!.. uzadýkça uzuyordu güneþ batmaktayken
biliyordu!.. en uzun en büyük olduðunda yok olacaðýný
Güneþ dürmüþtü aydýnlýðýný!!.
Zühre yýldýzýndan baþlayarak
yýldýzlar serpiliyordu birer birer gözlere.
Çevreliyordu sahte gülüþler göz kýrpmalar
sevgiyi kurtlara yem yapmak, kör kuyulara atmak için
ayrýlýk fýsýldýyordu fýtrattan uzak kalbler...
O buradayým diyordu arada bir aynasýndan yansýyarak!..
Dondu birden güneþ ay ve deniz
demir attý gemiler sessizliðin bilinmezliðine
suskunluðun çýðlýklarýna
martýlar saklandý karanlýklara...
Yem atan çocuk yoktu
dönmüþtü zifiri karanlýk bastýrmadan köyüne
kýrýldý ince zayýf salkým söðüt dalýndan hayalleri
damdan düþtüðü gibi soluðu kesildi
cehennem uðultularý duyuyordu içinde
yaþadýðýný bilmek istiyordu ses vererek kendine
çýkmýyordu sesi yitirmiþti sözcükleri!..
anlatamadý hikayelerini ahraz ve saðýrdý
emin olamadý yaþadýðýndan.
Ölüyordu serçesi
kanatlarý kýrýk can çekiþerek titrek ve ürkek
hayalinden gitmiyordu;
günden arda kalanlar
perde aralýðýndan hayal meyal gördüðü saçlar
rüyalarýnda tutabildiði "ceplerinden çýkartmadýðýn eller"
uykusunda sardýðý koklayýp sevdiði gülistanýn azade gülü...
Duy sevgili!.. gözümün nuru ýþýðý
utandýrýlmayacak kirletilmeyeceksin
eksilmeyen bir sevgiyle özleneceksin
kýskanýlacaksýn kem gözlerden kirli düþüncelerden
renkleri alýp götürsen de kokunu getirecek rüzgar…
//...Sen umduðun cenneti bekliyorken arafta
Ben yalnýzlýðýmý baðýrdým kör kuyulara!!..
"Korktuðun kadar seviyorum seni!!."
Bil sevgili!..//
....21 Aralýk 2012...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.