albatros

Ellerime bakýyorum yine farkýnda olmadan
Bir yandan; baþparmaðýmý kemiriyor diþlerim
Orda saklýymýþ gibi tüm cevaplar evirip çeviriyorum onlarý
Önü arkasý; ötesi berisi…yok gerisi.
Ezberimdeki dualarýn amini eksik kalýyor
Ya da amin diyorum duamý unutup
Bir terslik var bu iþte aklýmýn almadýðý



Boþ saksýlarý suluyorum günde birkaç kez
Dikmeyi unuttuðum çiçeklerin serpilmesini bekliyorum
Kýrdýðým vazo sapasaðlam duruyor karþýmda
Sen vazoyu okþuyorsun yüzümü okþar gibi
Rüya olmasýn diyorum
Rüya olmasýn
Sonra
O meçhul arabadan inip yanýma geliyorsun
‘’geçmiþ olsun’’ diyorum
Yüzünde bir þaþkýnlýk
‘’hasta deðildim’’ diyorsun
‘’öyleydin’’ diyorum
Yanýmdan geçip gidiyorsun
O an donuyor fotoðraf karesi
Islak bir sonbaharý yýrtýyor adýmlarýn
Ellerime bakýyorum yine dalgýnlýkla
Hayat çizgim biraz kýsalýyor.



‘’baþýný yere eðme!’’ diyor sesin
‘’eðmem’’ diyorum ‘’eðmedim’’
Sonbaharý çekip alýyorsun ayaðýmýn altýndan
Soðuk bir kýþ dekorunun ortasýnda kalýyorum
‘’rüya olsun lütfen’’ diyorum ‘’rüya olsun’’
Ayaðýnýn altýnda eziliyor kar
Yüreðim aðýrlýðýndan eziliyor.



Zihnim zamanda gezinirken, bir kuþ havalanýyor penceremden
Bakmýyorum.
Sadece;
Albatros olduðunu hayal ediyorum.
Ellerim birbirine küsüyor.












Sosyal Medyada Paylaşın: