Dünyanýn acýlarýna yanmasaydým
belki acým büyümezdi bu kadar
bu kadar aðlamasaydý kalbim
yýkýlmazdý yaslandýðým duvarlar
anladýmki,
en acýyan yeri kalbidir insanýn
Ben bu dünyaya farklý duygularla geldim
farklý gözlerle baktým dunyaya
sevinçlerim talan edildi
gözlerime hüzün
yüreðime hazan düþtü.
haykýrdým duyuramadým çýðlýðýmý
anlatamadým kýrgýnlýðýmý
ayaz vurdu çatlamýþ dudaklarýma
yetmedi kelimeler halimi anlatmaya
Ben bu dünyaya farklý duygularla geldim
farklý gözlerle baktým aynaya
gördüm görebileceðim kadar
sevdim seveceðim kadar
hep sevgilere, dostluklara
tutundum
bir masaldý hayat sanki
sevdikçe unutuldum
Bir ihanet dalgasý vurdu canýma
kurudu içimdeki papatya tarlasý
uçtu
düþ martýsý
d
ü
þ
t
ü
m
Camdan bir kalbim vardý
k
ý
r
ý
l
d
ý
kara çalýnmýþ günlerin ortasýnda kaldým
her aynada yalnýzlýk bakýyor þimdi
kapýmda ecel
penceremde hüsran var
hakkýný helal et can kuþum
öldüm öleceðim kadar