Eksiklerimi bile bile gelirken aþkla bana Huzuru tattým seninle , aþkýn þehrinde... Elif dedim adýn gibi yaþa istedim... Can bildim ömrümce seni sevdim...
Ýstanbul’da yaþamak vardý ’’Elif’’ gibi Ýstanbul’da Aþkla yaþlanmak... Yedi tepenin ayrý panoramasýnda Sokulmak gönlüne , sarýlmak doyasýya
Ömrümün birleþmeyen iki yakasý gibi vapurda salýnmak Aþkýn avuç içlerinde terleyen hislerin , dudak uçlarýnda ki hazzý... Gözlerine benzer güzelliði her köþesinde bulmak bir bir... Mavi sularýnda uçuþan martýlarla dertleþmek , Özlemek dalgalar gibi iç çekiþleri ve sonra kavuþmak.
Son duraðýna gitmekte olan , herhangi bir otobüsün arka koltuðunda sarmaþ dolaþ Sýkýþýk yollarýn umursanmadýðý bir an kadar hoþtu sol yanýn... Yalnýz dolaþmýþtým Ortaköy’ de , Beþiktaþ sahilinde bir baþýma Kýz Kulesine uzaktan bakmýþtým , yýllar önce sessizce
Yürek dilini sevdim senin hayata duruþundan önce Sonra bana bakýþýný , dokunuþunu , gözlerinle sarýp ýsýtmaný An gelip uzaklara daldýðýmda eskileri anarken Önümde surlar gibi saðlam duruþlarýný sevdim
Sevmek için bahanem yokken aslolan bahenem sendin Seni sevmek o denli ihtiyaçken , korktum sensizlikten Korkularýmý sevdim , sen her birini tek tek yýkarken Koca þehri kalabalýklardan arýndýran varlýðýný sevdim
Seni tek sayan sevdamý sevdim , gözlerimi tutuklu kýlmasýný Sözlerimi can kulaðýyla dinlemeni sevdim Bakýþlarýnla konuþmayý sevdim , dilim lal deðilken Daha ne çok sevdim seni , yaþa istersen
Galata köprüsünden sallanan oltalarý izlerken Dolan kadehlerin çakýr keyfinde içtim hasretini Kalk götür beni sevda köprüsünden sallandýr Ýlk tanýþtýðýmýz yerde , sigaranýn dumanýna sar yine...
Ýçme desemde yüzüme üflemekten vazgeçmedin Seni ne kadar sevdiysem ondan o kadar nefret ettim Yar bildiðim , seni benden aldý söyle ne diyim... Nefesin olmak istesem ne deðiþir sevdiðim.
Rüzgar aþkýyla külleri savurduðu gibi savruldun sende Elif dedim bende , döndüm aþkýnla Þimdi kýz kulesi gibi uzaklarýn yareninde Sana bakmak , Göz yaþlarýmý boðazýn serin sularýna akýtmak Mezarýnda büyüyen güllerin , Tomurcuklarýna kan damlatsa da seni geri getirmez ki
Sözler acýtýyor beni , Kulaklarýmda yankýlanan sesini duyuyorum Uykularýmý bölen dokunuþlarýný arýyorum Seni gönlüme Elif diye koyan aþký taþýyorum Sensiz olmuyor ben olmazlarý yaþýyorum
Yarým býraktýðýn her þey gibi , Bu þiiri de tamamlayacaðýmýz günü , Vuslatýmý bekliyorum... Gün doðar mý yoksa batar mý bilmem Ben seni özlüyorum...
Yunus Özkan
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yunus Özkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.