MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

İstanbul' da Aşkın Panaroması
Yunus Özkan

İstanbul' da Aşkın Panaroması






Eksiklerimi bile bile gelirken aþkla bana
Huzuru tattým seninle , aþkýn þehrinde...
Elif dedim adýn gibi yaþa istedim...
Can bildim ömrümce seni sevdim...


Ýstanbul’da yaþamak vardý ’’Elif’’ gibi
Ýstanbul’da Aþkla yaþlanmak...
Yedi tepenin ayrý panoramasýnda
Sokulmak gönlüne , sarýlmak doyasýya

Ömrümün birleþmeyen iki yakasý gibi vapurda salýnmak
Aþkýn avuç içlerinde terleyen hislerin , dudak uçlarýnda ki hazzý...
Gözlerine benzer güzelliði her köþesinde bulmak bir bir...
Mavi sularýnda uçuþan martýlarla dertleþmek ,
Özlemek dalgalar gibi iç çekiþleri ve sonra kavuþmak.

Son duraðýna gitmekte olan ,
herhangi bir otobüsün arka koltuðunda sarmaþ dolaþ
Sýkýþýk yollarýn umursanmadýðý bir an kadar hoþtu sol yanýn...
Yalnýz dolaþmýþtým Ortaköy’ de , Beþiktaþ sahilinde bir baþýma
Kýz Kulesine uzaktan bakmýþtým , yýllar önce sessizce

Yürek dilini sevdim senin hayata duruþundan önce
Sonra bana bakýþýný , dokunuþunu , gözlerinle sarýp ýsýtmaný
An gelip uzaklara daldýðýmda eskileri anarken
Önümde surlar gibi saðlam duruþlarýný sevdim

Sevmek için bahanem yokken aslolan bahenem sendin
Seni sevmek o denli ihtiyaçken , korktum sensizlikten
Korkularýmý sevdim , sen her birini tek tek yýkarken
Koca þehri kalabalýklardan arýndýran varlýðýný sevdim

Seni tek sayan sevdamý sevdim , gözlerimi tutuklu kýlmasýný
Sözlerimi can kulaðýyla dinlemeni sevdim
Bakýþlarýnla konuþmayý sevdim , dilim lal deðilken
Daha ne çok sevdim seni , yaþa istersen

Galata köprüsünden sallanan oltalarý izlerken
Dolan kadehlerin çakýr keyfinde içtim hasretini
Kalk götür beni sevda köprüsünden sallandýr
Ýlk tanýþtýðýmýz yerde , sigaranýn dumanýna sar yine...

Ýçme desemde yüzüme üflemekten vazgeçmedin
Seni ne kadar sevdiysem ondan o kadar nefret ettim
Yar bildiðim , seni benden aldý söyle ne diyim...
Nefesin olmak istesem ne deðiþir sevdiðim.

Rüzgar aþkýyla külleri savurduðu gibi savruldun sende
Elif dedim bende , döndüm aþkýnla
Þimdi kýz kulesi gibi uzaklarýn yareninde
Sana bakmak ,
Göz yaþlarýmý boðazýn serin sularýna akýtmak
Mezarýnda büyüyen güllerin ,
Tomurcuklarýna kan damlatsa da seni geri getirmez ki

Sözler acýtýyor beni ,
Kulaklarýmda yankýlanan sesini duyuyorum
Uykularýmý bölen dokunuþlarýný arýyorum
Seni gönlüme Elif diye koyan aþký taþýyorum
Sensiz olmuyor ben olmazlarý yaþýyorum

Yarým býraktýðýn her þey gibi ,
Bu þiiri de tamamlayacaðýmýz günü ,
Vuslatýmý bekliyorum...
Gün doðar mý yoksa batar mý bilmem
Ben seni özlüyorum...



Yunus Özkan
Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.