Hücre

Bir adam boyu hücreler,
Taþ duvarlar ürkütüyor beni.
Soðuk soðuk terliyorum düþündükçe,
Asýlarak ölümü.
Oysa beþ dakika sürer,
Can acýsý.
Sonra,
Hiçbir þey hissetmezsin zaten.
Bu duvarlar arasýnda yatmak,
Ölümden daha zor.
Hep korkuyla beklerim bu günü yarýný,
Ve sýramýn ne zaman geleceðini.
Sehpaya giderken,
Gözlerimi baðlamayýn.
Son nefesimi verirken,
Görmek istiyorum dünya gözüyle.
Sevgiyi yeþili çocuðu,
Ve güneþi.
Son defa hissetmek istiyorum gülümsemeyi,
Ve tatlý bir öpücüðü.
Son arzumu,
Bana çok görmeyin nolur.
Güneþli bir günde alýn,
Gençliðimi benden.

ÝRFAN KARABULUT
ClassicsaiR

Sosyal Medyada Paylaşın: