Düşlerinde Vurul Çocuk

Gözlerin gülen toprak,ellerin yaðmura susamýþ
Umut baðla, bahar çiçeklerinin güneþ rengi kokularýna.
Boþ ver, hiç oyuncaðýn olmasýn
Býrak kendini düþ kurduðun topraða.
Sen artýk
Yalnýz düþlerinde vurul çocuk.

Kayýp zamanlarýnýn geçmiþi yalan,
Taþ duvarlarýn soðukluðu
Sakýndýðýn güllerin dikeni de yalan.
Sel akar kum olur, geriye kalan.
Hadi umutlarýný da çýkar çantandan.
Sen artýk
Yalnýz düþlerinde vurul çocuk.

Kalemin kustuðu mürekkep damlasýnda zaman,
Bekletme geciken müddetleri koru ziyandan,
Akýl,’tedbir al ’ der yalan rüyadan,
Usulca ýslan yaðan yaðmurda
Sýrýlsýklamlýðýna aldýrmadan.
Sen artýk
Yalnýz düþlerinde vurul çocuk.

Bir duvarý yýkmadan atlarcasýna,
Hayatý bir sevda gibi yaþarcasýna,
Yalancý baharlardan korkarcasýna,
Yýlmadan dik dur,kaldýr baþýný.
Vur çantaný sýrtýna yolun açýk olsun bundan sonra.
Sen artýk
Yalnýz düþlerinde vurul çocuk.

Yüksel Beyocaktan
Sosyal Medyada Paylaşın: