Þimdi ne varsa aramýzda hepsi sustu… Oysa bir birini tanýmayan iki yabancýydýk biz. Kaç cümle öteye gidebilirdik ki biz olma yolunda. Daha henüz adýnýn anlamýný bile bilmezken. Umudu mu yitireli hayli bir zaman olmuþtu ta ki senin gözlerinde boðulana kadar... Þimdi daha iyi anlýyorum kýrk bir kanatla aþka uçmanýn ne demek olduðunu. Seni öylesine deðil ölesiye sevmiþtim anlatamadým. Anlamadýn. En çok masum yüzünü sevdim ben… Yüzün hep güneþe bakardý. Þayet sen güneþe bakmasaydýn zaten parlamazdý. Gittiðin yerlerde soluyorum adýný, gittiðim her yerde yalnýzlýk oluyorsun ve sen hiçbir yerde bulunmuyorsun.
Biliyorum bana yakýnsýn. Uzakta bir yerlerde nasýl yok olduðu mu izliyorsun. Bense sana görsel bir þölen hazýrlýyorum. Senaryosunu senin yazdýðýn, baþrolünü benim oynadýðým. Sahi sevgili sen hiç boþ bir silahla intihar ettin mi? Ben ettim boþ boþ bakan gözlerine aþýk olarak...! Gel...! beni iyileþmeye yüz tutan yanýmdan býçakla. Ýçimin en çok acýyan yanýndan kanat. Sonra beni bulduðun o eski püskü sokaða býrak.
Seninle karþýlaþma ihtimalimizin olduðu kaldýrýmlarda adýmlýyorum artýk adýmý mý, senliðe doðru. Sen geleceksin biliyorum yine içimi ýsýtacaksýn o güzel bakýþýnla. Ben senin gözlerinin görmeyen yanýyým. Sense cehenneme attýðým ilk adýmda çektiðim besmelemsin.
Þimdi biz neyiz biliyor musun? Seninle ayný aþkýn ve cümlenin iki yabancýsýyýz…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Araf55 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.