Dirar İbni Ezver

( Þehitlerim, Can Þehidlerim: 52 )
(Ecnâdayn Savaþý’nda þehid)

Dirâr ibni Ezver (RA)

Asýl adý; Dirâr Ýbni Mâlik Ýbni Evs
El-Esed olup “Ezver” baba unvanýdýr,
“Ezver” Eðri boyunlu anlamýna gelir,
Esved oðullarý zenginidir Dirâr’ým.

Kabilesinden heyetle Medine’ye geldi,
Râsûlullah’a okur “Lamiyye Kasidesini,”
“Kârlý bir alýþ-veriþ yapacak mýyým?” dedi,
Resûl, “Kârlý olacaksýn” demiþti Dirâr’ým.

Orada Kelime-i Þahadet getirmiþ,
Resûl O’nu pek çok yere elçi göndermiþ,
Dirâr, görevdeyken Muhammed vefat etmiþ,
Medine’ye þimþek gibi gelen Dirâr’ým.

Dirâr, Hâlid bin Velid emrine girmiþti,
Hâlid ile pek çok savaþlara gitmiþti,
Temim oðullarý üstüne harbe gitti,
Harbe giden orduya komutan Dirâr’ým.

Mâlik Ýbni Nuveyre, zekata karþýdýr,
Dirâr, bunun için onunla çarpýþýr,
O’nu esir edip Hâlid’e getirmiþtir,
Korkusuz, yiðit bir kahramandý Dirâr’ým.

Kasidiye, Hire, Yermûk, Þam ve Halep’te,
Emeði geçmiþtir Dirâr’ýn her fetihte,
Yürekli, cesur bir yiðittir Yemâme’de,
Her savaþ için þiir söyleyen Dirâr’ým.

Þam civarýnda, keþifteyken esir düþtü,
Arkadaþlarýnýn yardýmýyla kurtuldu,
Dirâr ki; korkusuz, yürekli ve cesurdu,
Gözü kara düþmana saldýran Dirâr’ým.

Þam ilinde Rumlara tekrar esir düþmüþ,
Bu sefer türlü iþkenceye maruz kalmýþ,
Dirâr, tüyler ürperten iþkenceler görmüþ,
Herakl’a baþ eðmeyen cengaver Dirâr’ým.

Herakl: “Araplarýn komutaný sen misin?”
Dirâr der: “Evet! Sizinle harp eden benim,
Ben Peygamber’in yolunda giden biriyim,
Din uðruna cevap vermekten de çekinmem!”
Herakl demiþ; “Kime güveniyorsun sen?
Burasý merkezim, esirimsin benim.”
Dirâr der ki: “Ýslamiyet dünyayý sardý,
Sen kendine teselliler mi vermektesin?”
Herakl: “Bilmiþ olasýn seni parçalarým,
Dilersem seni aslanlara yem yaparým,”
Dirâr der ki: “Öldürmek senin yapacaðýn,
Sunu bil ki; ölümden lezzet alacaðým.”
Herakl’ýn adamlarý kýlýcýný çekti,
Ýmparator emredip “Vurun onu” dedi,
Dirâr’a otuz iki kýlýç birden indi,
Kan revan içinde kalan yiðit Dirâr’ým.

General Mika, O’nun haline dayanamaz,
O çok önceden iman etmiþti duyurmaz,
Çýkmazlar içinde çare arar durmaz,
Baygýn bir halde yerde yatarmýþ Dirâr’ým.

General Mika, Herakl’a fikir iletmiþ,
“Efendim, halkýn içinde asalým” demiþ,
Dirâr’ý sýrtýna alýp evine gitmiþ,
Mika evinde tedavi olan Dirâr’ým.

Dirâr, günler sonra saðlýðýna kavuþur,
Mika’nýn o anda sevinçten kalbi durur,
Bu kadim dost, O’na uzun uzun konuþur,
Allah’ýn yardýmý hep gelirmiþ Dirâr’ým.

Dirâr, kýz kardeþine bir mektup yollamýþ,
O sýra Antakya’yý Mü’minler kuþatmýþ,
Mika, Dirâr ve dostlarýný kaçýrmýþ,
Esaretten hürriyete geçen Dirâr’ým.

Dirâr hemen Müslümanlar safýna geçer,
Kendine orada bir zýrh bularak giyer,
O yüreklice düþman saflarýna gider,
Dini uðruna savaþan yiðit Dirâr’ým.

Dirâr, alanda gür sesiyle haykýrmýþtý,
“Ey ehl-i salib! Esir Dirâr iþte geldi,
Herman’ý, Batros’u öldüren benim” dedi,
Rum ordusuna kafa tutandý Dirâr’ým.

Rum Istafan’ý bir darbeyle yere serer,
Hâlid bin Velid zorda, o, yardýma gider,
O, Allah için vurup, Allah için sever,
Din uðruna “feday-i can” eden Dirâr’ým.

Bu savaþta Müslümanlar çok kayýp verdi,
Savaþ alanýnda yatan üç bin þehitti,
O yatanlar içinde Dirâr’da var idi,
Selamlar olsun sana, güzel þehidlerim.

Dirâr’ýn bin devesi varmýþ bir zamanlar,
Bu deve sürüsüne bakarmýþ çobanlar,
Dirâr için bir þey ifade etmez mallar,
Ýman aþkýyla yanmaktaymýþ o Dirâr’ým.

Düþünmeli dostlar, hem de iyi düþünmeli,
Dirâr’dan neyim eksik, neyim fazla demeli,
Akl ederek, aradaki farký da görmeli,
Dünya bize de kalmayacak güzel yiðidim.

Dayanabilir miyiz, Dirâr gibi zora,
Biz “Allah, Allah” diyorsak düþünce zora,
Ölüm haktýr, elbet gelecek insanlara,
Dünyadan götüreceðine bak yiðidim.

Ýnsan, öðütleri sadece laf sanmasýn,
Dara düþünce “Allah” diyerek yanmasýn,
Þeytan denen zalime oyuncak olmasýn,
Ahirette her þeyden sorulur yiðidim.

Þair: Abdullah Yaþar Erdoðan.

Sosyal Medyada Paylaşın: