Sensiz Gönül Sofrası
Bir gönül sofrasý kurmuþtum kendi baþýma
Yalnýzlýk davetlim, hüzün ev sahibim,
Gecenin tam ortasýnda bir vals ta uzaklardan
Çaðýrýr tek kiþilik çifti bir vuslat dansýna,
Aðýr adýmlar tahta zeminde bozar sessizliði,
Buðulu gözler engel olur bakmaya çiçeklere,
Yeþiline, mavisine, alýna moruna,
Benliðim susar, hislerim donar kaskatý,
Ve uçmaya bir kanat, tutmaya bir el,
Bakmaya bir çift karagöze hasret, sürer gider öylesine.
Ben bu dansýn ezgisini aldým, kirpiklerine iþledim,
Güftesini sensiz hatýralara armaðan ettim,
Her adým atýþta kalbinin ritmini duydum þafaklarda,
Duygularým þef oldu orkestraya, çýlgýnlar gibi,
Ve bitmeyen bir festival yaþadým seninle Ekimler boyu,
Tazeliði seninle yaþadým gönül soframda bir baþýma,
Eksik kalmýþ bir yerlerimi tamamladýn ikindilerde,
Heyecanlarýn en güzelini, beklemenin telâþýný,
Hep seninle yaþadým dipten doruða fýrtýnalarý.
Ey, benim þiirlerimde adýný koyamadýðým güzel,
Bu sofra kalktý mý diye hayýflanma hiç.
Acaba vals bitti mi diye tereddüt etme,
Bil ki, bu ezgi çalacaktýr ben yaþadýkça,
Gezdiðin, andýðýn her yerde,
Kalbim adýna, gözlerim adýna,
Davetlimsin, istersen buyur gel,
Razýyým seninle bir daha, bu sefer Deringöl’ de,
Mor yeþili vadiye, yalnýzlar rýhtýmýna,
Islak Ekim akþamlarýný dolaþmaya,
Bulutlardan akan o ezgiyi dinlemeye,
Bir sen, bir ben.......... o kadar.
Muzaffer Eker
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.