Her insanýn unuttuðu yerde ölsek
Daha diri bir hüzünle
Mesela sokaklarda bir kaldýrým taþý gibi senelerce
Ýçimizdeki kuþku
Kanatlanmýþ deli hastaneleri misali maviye dönüþse
Yunus diliyle daha da insanýz diyebilsek
Her dudaðýn ýslaklýðýndan ilham damlasýyla
Sonsuzluðun þiirine dönüþsek
Bir masaldan uzaklaþýr gibi
Vedalaþsak tüm gerçeklerle
Hani adýmýz buluþmak olsa cümlemizin içinde
Okþayabilsek yüz nakline maruz kalmýþ tüm yaþamlarý
Gecenin üçünde beþinde
Bir ekmek fýrýnýndan yayýlsak yoksulluklarýmýza
Alýn terinin berraklýðýnda
Masum kalabilsek
En günahkârlarýn bile kucaklanabileceði
Bir zaman doðsa
Tepelerin ardýna koþan çocuk seslerinin yankýsýyla dirilebilsek
& Dilim daha bir fazla kanýyorken &
Vatan sevdasýyla nöbet tutan bir asker miðferi kadar aðýr
Dokuz ayýný dolduran ceninin hürriyeti kadar hafifleþebilsek
On iki ayýn da kutsal olduðunu
On iki ayýn da özgür olduðunu
On iki ayýn da tabiata ve insana ait olduðunu öðrenebilsek
Ömrümüzün kostümünde sökükler
Çýraðýn maðrur baktýðý þafak kýzýllýðý kadar terzinin iç sesiyken
Ýpin ve yumaðýn týlsýmýnda
Makasýn pervaneye mahkûm öpüþtüðü ikiz tarafýyla
Her þelalenin gür bir o kadar da aciz kalacaðýný
Yataðýný yitirmiþ suyun kaderini ressam gibi çizeceði renklerin
Keþfedilmemiþ akacaðýný görebilsek
Bilsek
Çýplak hayvanlarýn bile vicdaný hürdür tabiatýnda
Soyunsak çýplak kalmýþlýðýmýzdan
Her insanýn unutulduðu yerde ölsek
Bir sokaðýn çýkmaz kalmýþlýðýnda dahi diri bir hüzünle
Hissedebilsek
Çok yakýnýz ve çok uzak
Çok yakýnýz ve ayrýlýklar da göz bebeklerimizdir aslýnda
Birbirimize baktýkça tozlu yollarýz, birbirimize körleþtikçe kýsalan
Hüzünleriz, hissedebilsek
& Dilimin þiirleri saðýrdýr duymadýðýn zaman &
Sesim sestir sessizlikte
Yine de korkuyorum sadece kendi sesimi duymaktan
Seviþebilsek duvarlar soðuk
Aðlayabilsek duvarlar soðuk
Aþk bir ninniyle baþlýyor, gözlerimiz kapalý
Hissedebilsek…
.