O zamanlar Severdim ellerini anne... Üþüdüðümde sarardýn ýsýnýrdým Aðlarken severdin susardým Özlediðimde kollarýnýn arasýnda dinerdi hasretim...
Þimdi ise Yokluðun o kadar aðýr ki Daðlar kadar büyüyüp yordu beni içimde Yüreðimde ateþten kaç gömlek deðiþtirdim Sýtma tutmuþ yanýmla kaç kez çaðýrdým seni Aðladým her oyun ortasýnda düþtüðümde Dizim kanadý neredesin anne ?
Pencere önlerinde kapý eþiklerinde bekledim seni Beklemek yetmedi... Uykumun içinde görmek için hiç açmadým gözlerimi Söylediðin þarkýlara eþlik etmek isteyen Serçeleri kovaladým günlerce Aðlayan çocuklara meme verip susturan Sonra saçlarýný okþayýp yüzünü seven Baþka çocuklara annelik yapan kadýnlarýn koynunda uyudum her gece...
Uçurtmamýn kuyruðunu kopardýlar anne Bilyelerim havada kapýþýldý Babamla oynayacaðým topumu çaldýlar Salýncaðým da baþka çocuklar sallandý Ellerimin arasýnda ayrýlýk gülleri büyüdü Dikeni batýyor kalbime Ýçimde benim gibi nice çocuk ölüyor... ...
Saatimin taþý düþtü anne Zaman ilerlemiyor gittiðinden beri Sulak yerler kurudu Yaðmur yaðmaz Rüzgar uðramaz oldu Çocukluðumun oyun bahçesin(e)de Çiçeklerin rengi bile deðiþti Her yer Çocuk kalbim gibi siyaha büründü ...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ülviye Yaldızlıı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.