GİDİŞİNDEN ARDA KALAN
Masada ceketini býrakýp kalkmak gibiydi gidiþin.
Adam olaný yaralar, adam olan yaralanýr.
Babamdan öðrendim,
Ceketini býrakýp kalkarsan masadan
Ne onurun kalýr, ne adamlýðýn kalýr ardýndan.
Sonra gülmelerini ertelemiþ týfýl tayfalar gibiydi gidiþin.
Bir bez tiner, bir cýgara yalnýzlýk.
Saða sola küfreder gibi.
Yalnýzlýklarýn kaldýrýmlarla seviþtiði
soðuk kýþ akþamlarýnýn kimsesizliði gibi.
Bir zemheri, birde ayaz kaldý ardýndan.
Aslýnda hayatýmý çöp yýðýnýna çevirip
bir kenara fýrlatmak gibiydi gidiþin.
Masumluðumdan eser býrakmayan bir gidiþ.
Rýhtýmýnda beklerken sensizliðin,
Kalabalýklar arasýnda sessizce iç çekiþ gibi.
Ellerim ceplerimde yürürken bilinmeze
Yalnýzlýðýn anlamýyla seviþir gibi.
Sen gittin ve öyle zordu ki gidiþin.
Bir intihar, birde katliam kaldý ardýndan...
AYAZ BARAN
(25.11.2012)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.