DOKUNMA
Bir daha kanatma yaralarýmý !
Sevmelerimin aðlamaklý yalnýzlýðýna dokunma.
Bunca ömrümün piþmanlýðý omuzlarýmda.
Kalbi kýrýk kemanýn yayýna sýðýndým.
Kulaklarýmý çýnlatan ezgime dokunma.
Kapansýn sýðýndýðým mabedin kapýlarý.
Mahzenlerde sakladýðým þarap misali,
Beni benden eden hikayeme dokunma.
Gördüðüm surette kör olduðum,
Katre katre dökülen yaþlarýma dokunma.
Açýlmadýk mahremimin namusu tükendi,
Ar’ýma, haya’ma, kanýma dokunma.
Kendimi bulamadýðým kara gözlerinde
Okuyamadýðým bir yalanýn mahpusluðu
Kapattým iþte gözlerimi, dokunma.
Dokunma...
Çatlayan bedenimin çöllere dönüþmesi
aklanan saçlarýmýn yýldýz esintisi
Sevmeyen sevgilinin yalan sevdasý
Yaþamaya çalýþýyorum iþte.
Dokunma ...
AYAZ BARAN
(13.01.2013)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.