BAŞLIKSIZ
Küçüktüm,
çocuk yüzlü bir çirkin ördek yavrusuydum iþte.
Yaþanmýþ tüm güzelliklerin,
yaþanabilir tüm güzelliklerin
sersemliði ile ömrümü tüketiyordum.
Gül yüzlü güzelliðin aþkýna meftun olmuþ,
gönlü suskun bir þaire mecnun,
yitiriyordum hayatý.
Küskün yýllarýn küsmeyen masumiyetiyle
alýyordum elime kalemi.
Her mýsraya vuslat,
her mýsraya hasret yüklenirken yazýlarýmýn,
yaðmurla hüznün cemreye dönüþen kimsesizliði
yolculuyordu ömrümüzü sonsuza.
Katiyetin kastý ile,
uçurumlarýn keskin virajlarý örseliyordu ruhumuzu.
Sonra büyüdük,
ve baþladý masumiyetin son bulduðu yýllar.
Örselenmiþ ve tükenmiþ gençlik yýllarý,
sessiz sedasýz yaþlýlýk yýllarýný adýmlýyordu.
Ölüm korkutmuyor olsada,
varlýðý vuslata kanat çýrpýyordu.
Sonrasýnda olgunluk denen olumsuz yýllar.
ANKA kuþunun mükemmeliði ile
küllerinden yeniden doðan
çocuk tebessümü vardý gözlerimizde.
Sevgiliye SPARTAKÜS olgunluðunda
Kadýným isyanlarý yaþanýyordu.
Ve her isyan,
kadýna duyulan aþký müjdeliyordu.
Aþk sessiz sedasýz naralar patlatýyordu.
Ve ben hayatýn olgunluðuna varýyordum.
Kimsesiz...
AYAZ BARAN
(18.04.2010)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.