Affedemedim

Yýllar yýllar oldu sen terk edeli
Ben Hala kendimi affedemedim
Bu ise hatanýn bir tek bedeli
Ben hala kendimi affedemedim

Ne anne þefkati ne dost selamý
Suskunluk dilimin bir tek kelamý
Kaderimin üstüne kestim belamý
Ben hala kendimi affedemedim

Ýçim sýzlar içim hatýrlarým da
Piþmanlýk resmolur satýrlarýmda
Söylenmez adýnla tüm sýrlarýmda
Ben hala kendimi affedemedim

Birkaç zaman sonra geçecek sandým
Gönül baþka bahar seçecek sandým
ruhum daldan dala göçecek sandým
ben hala kendimi affedemedim

sen þimdi annelik telaþýndasýn
bu kutsal yolun en baþýndasýn
bitmedi matemin göz yaþýmdasýn
ben hala kendimi affedemedim

geceler derdimi kamçýlar durur
beynime beynime sancýlar vurur
adýmlarým sona kahrýyla yürür
ben hala kendimi affedemedim

peþine düþtüm ben sonsuz bir hiç in
Oturup kendime sormadým niçin
bir nebze hakkýný ödemek için
ben hala kendimi affedemedim

yok artýk dönüþü ömrüm kanýyor
aynada suretim bile kýnýyor
her gece bacamda baykuþ tünüyor
ben hala kendimi affedemedim

Muhittin Daðhan

Sosyal Medyada Paylaşın: