HEP ÜŞÜMEKTİ YOKSAN..
En yücesinden bir cezaydý özlemek
Engizisyon iþkencesini ödül bilmekti
Yokluðuna üþümek çölün ortasýnda
Varlýðýna susamak okyanusun en siyahýnda
Aþk’ýn A halini ateþle oynarken kül etmekmiydi
Yoksa;
Filozof ruhlu bir göçmüydü ciddiyetsiz alaylarýna
En sevdiðin sebze yemeðini sensiz de yiyebilmekti belki
Ama yine de ve keþke;
Keþke martýlarla baþbaþa býrakmasaydýn beni
Oysa ne çok diyeceðim vardý yollar boyunca
Gözüme kestirdiðim bana benzeyen bir martýydý
peþine takýldýðým ardý sýra
Tâki fýrtýnalý bir gecenin pençesinde yapayanlýz kalýncaya kadar
En çok o gece istedim imkansýz daðlara sýðýnmak
Ve;
Biliyormusun
En çok o gece üþüdüm ben
En çok o gece yalvardým çocuk olmak için
En günahkâr dualarýmý savurdum sonra
Ateþten bir yorgan ört üstüme anne...!
Esirgeyen öpüþlerinle
Taçlandýr en mavi düþlerimi yine..
En yücesinden bir cezaydý özlemek
Prangalarý ömrümce sürümeyi ödül bilmekti
Kör kuyularda susuz kalmaktý
Gaddar olmayý öðrenememekti hiçbir zaman
Ve;
En asilinden gitmekti gidebilmekti
Bir kuble gülüþün için can vererek...
Tanyýldýz...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.