Terk Etmek Ayrılmak Değildir

sensizlikten ölürsem
zamana yakýþýr sonum
ümitsiz bir sebepsizlikten
gitmediðim için hiçbir yere
yýldýz saymaktan yorulmuyorum...

kendim için deðildi böylesine fütursuz
aðaç köklerine kadar yormak düþlerimi
ve sevmek tüm insanlýk adýnadýr
eylemi önce karýncaya seslenir
sonra bir çocuðun bulutuna konuk
uzak denizlerin ötesindeki rüzgara
suskunluðuna bakýmsýz ufkun
bakýþlarýma sýzan karartýya
þiirle soluklanýr ayrýlýðým
olsun...
sesimle yokluðuna sokuluyorum...

saflýðý yorgun bir ikindide uðultusuz
sevgilim sandýðým ömrü terk edeceðim
müzmin taþralý ezikliðime dönerek ilk
eksilmek süresini kýsaltmak için
sensizlikten
zemherisi zehir gibi artan zamanýn
yazý hep bir eksik
ve saçlarýný kýskandýrmaz
þavký gün ortasýnýn
çünkü
çünkü
ne güneþ edepsiz
ne ben suç örtüsüyüm
imkansýzlýðýn...
terk etmek ayrýlmak deðildir
aslýnda ölmüyorum...ayýlýyorum...

tozu dumana katan bir kargaþada
açýk seçik caymalarla tükenir
günbatýmlarýna bakmanýn direnci
bulutlarý tükenir hevesle beklemelerin
tek bir anlamda toplanýr tüm þarkýlar
ve gözlerinin anlamsýz baktýðý zamanlardý
öfkemi zamansýz yaðmurlar peþinde geçirdiðim
þimdi sýrýl sýklam bu boþluðun ortasýnda
yalnýz kendimim
yalnýz kendim için kederliyim
nedense anlamýyorum...ýslanmýyorum...




kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın: