ESKÝ SEVMELER...
Esmer tenli trenlerim geçip giderdi
Sabahýn ilk kýzýl IÞIKlarý raylar döþerken gözlerime
Bir derin özlem yeþerir, mevsimlere inat
Artýk kalmýþ uykularýn kenarýna tünerken mahsun bakýþlar
Yerle bir olup sallanýr dal sallanýr rüzgar…
Ve..
Yapraklardan sonra dökülürdü beyaz sevmeli karlar
Üþür iþte o zaman parmak uçlarýn
Ve eski öpüþmeler küçük serçelerin gagalarýnda ýslanýrken
Taklacý güvercinlerin korkulu bakýþlarýnda uçardý þahinler
Susarak boðulur mavi bir özlem satýrlarýn penceresinde
Tavana çamurla yapýþmýþ kýrlangýç yuvalarýna býrakýlýrdý yalnýzlýk
Sýcak bir düþ ülkesine gidiþler baþlatýrdý þiirler
Ölü þairlerin yürüdüðü
Islak þehirlerin kenarýnda bir derin yara olup akardý sevdalar
Buz tutmuþ nehirlerin ortasýndan geçerken turna sürüleri
Kabuk baðlamýþ hasretlere yüz sürerdi akþamlar
Kitap aralarýnda kalýrdý hep kurumuþ i mgeler
Boynu bükük üzülürken hep balkondaki begonyalar
Toprak kokulu þarkýlar nöbetleþirdi gece çöktüðünde
Kýrýlgan bir zamanýn hatýralarý dolardý odalara
Cam kýrýðý aþklar saçýlýrken etrafa
Hep gölgeler üstlenirdi sýký sýkýya sarýlma görevini
...
Þimdi gel desem
Zümrüt-ü Ankanýn kollarýndaki masallarla yanýma
Varmýþ olur muyuz ki vuslat ülkelerine
Yok oluþlarýmýzda bulabilir miyiz ki kendimizi
Üflesek üstü tozlu resimlerin üzerini
Getirebilir miyiz ki yeniden bu kente baharlarý
Bir kýþ baþlangýcý buðulanýrken caddeye bakan camlar
Asýlý dururken gözlerimizde derin bir özlem
Masal gibi yeniden sevebilir miyiz ki yeniden
Þimdi gel desem de gelme
Toplanmýþ valizler bir daha açýlmaz bilirim
Sil baþtan yeniden baþlasak desek
Sarýlmaz yaralar karla kaplamýþken yürüdüðümüz yollar
Ýkimize de müsaade ediyordu saatler
Mevsimler hep seni hatýrlatsa da
Ýklimlerin ýslýðý veda þarkýlarý çalýyordu sessizce
Ve bize kalan tek þeydi boyun eðip susmak
Sonrasýndaysa…
Yakamýza karanfil takýp gitmek þairlerin ýslak þehirlerine
Kim bilir belki oradan sana dair þiir bile yazabilirdim
Adý “eski sevmeler” olan…