Sen beni bilir misin Ben dað ben taþ ben aðacým… Ben doðayým arkadaþ Beni ezdin de geçtin.yaktýn yýktýn kül ettin. E ne geçti eline.söylesene ne geçti eline Tarlalarýn mý büyüdü Arsalarýn mý çoðaldý… Gökdelen mi yaptýn benim eskiden yaþadýðým o yerde… Yap.sana dur diyemem. Dilim yok Elimi kaldýramam elim yok Ama ben varým.sen yokken de ben vardým. Sen geldin yok ettin beni Doðayý elinle harap ettin sustum Yerime yeller açtýn sustum Kuþlarý susturdun sustum Tavþanýmýn evi yýkýldý Sincabým aðaçsýz kaldý sustum hep sustum… Ama ben konuþursam bir kere konuþurum. Medyadan deðil..ben doðayým Doða gibi konuþurum Yalansýz konuþurum kimseye borcum yok Ýki yüzlü deðilim gereði yok… Ben bir kere konuþurum ve sen hep susarsýn… insan!
Ümmühan Yaþar Sosyal Medyada Paylaşın:
bodrum Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.